- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Sprawa niebywale prosta dla basha:
- Utworzyć plik: #vim /etc/profile.d/autologout.sh
- wkleic zawartość:
TMOUT=300 readonly TMOUT export TMOUT
- zapisać plik i nadać prawa wykonywalne: chmod +x /etc/profile.d/autologout.sh
- Gotowe
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W celu uruchomienia instalacji debiana z sieci poprzez PXE należy najpierw przygotować:
- serwer TFTP
- serwer DHCP - może być z LDAP - taki opiszę choć nie jest wymagany
- spreparowany pakiet startowy - w naszym przypadku dograny sterownik karty sieciowej BNX
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Wg autorów debiana używanie pliku rc.local jest przestarzałe chociaż w wielu przypadkach w dalszym ciągu bardzo wygodne. Jego aktywowanie oraz uruchomienie jest niezwykle proste.
1.Tworzymu plik rc.local
cat <<EOF >/etc/rc.local
#!/bin/sh -e
#
# rc.local
#
# This script is executed at the end of each multiuser runlevel.
# Make sure that the script will "exit 0" on success or any other
# value on error.
#
# In order to enable or disable this script just change the execution
# bits.
#
# By default this script does nothing.
exit 0
EOF
2. Nadajemy atrybuty wykonywalności
chmod +x /etc/rc.local
3. Aktywujemy demon rc-local
systemctl daemon-reload
systemctl start rc-local
4. Sprawdzamy poprawność działania
systemctl status rc-local
I gotowe.
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Opis dotyczy debina.
Sprawa oczywiście jest banalnie prosta.
Należy :
1. W pliku /etc/vimrc dopisać linię: set mouse-=a
2. Utworzyć plik w katalogu domowym ~/.vimrc i wpisać do niego set mouse-=a
3. A jak ktoś chce, żeby było pieknie i kolorowe to w tym samym pliku dopisać syntax on
4. W pierwszej linii jeżeli mają być wczytane ustawienia domyślne vim należy: source $VIMRUNTIME/vimrc_example.vim
Gotowe.
Przykładowy plik powinien wyglądać tak:
source $VIMRUNTIME/vimrc_example.vim
set mouse-=a
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Instalujemy pakiet qemu:
apt-get install xen-qemu-dm-4.0
Sprawdzamy czy VT jest włączone
cat /sys/hypervisor/properties/capabilities
Tworzymi pliki disk.img i kopiujemy iso
Tworzymy konfig:
import os, re
arch = os.uname()[4]
if re.search('64', arch):
arch_libdir = 'lib64'
else:
arch_libdir = 'lib'
kernel = "/usr/lib/xen-4.0/boot/hvmloader"
builder='hvm'
memory = 2048
# Should be at least 2KB per MB of domain memory, plus a few MB per vcpu.
shadow_memory = 8
name = "xenwin2008"
vif = [ 'bridge=vlanbr204,ip=10.0.0.30,mac=00:18:3D:A1:50:27' ]
apic = 1
disk = [ 'file:/home/xen/domains/w2k3/disk.img,hda,w', 'file:/home/xen/iso/windows2008.iso,hdc:cdrom,r' ]
device_model = '/usr/' + arch_libdir + '/xen/bin/qemu-dm'
boot="dc"
sdl=0
vnc=1
vncconsole=1
vncpasswd=''
serial='pty'
usbdevice='tablet'
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Opis czynności do uruchomienia dhcp i przyznawanie adresacji w oparciu o bazę w LDAP
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Teraz jest możliwe, aby na jednym adresie ip zaistalować wiele certyfikatów SSL/TLS. Sprawa jest banalnie prosta.
1. Instalaujemy i konfigurujemy gnutls zamiast ssl
apt-get install libapache2-mod-gnutls
a2dismod ssl
a2enmod gnutls
2. sprawdzamy i ewentualnie poprawiamy /etc/apache2/ports.conf aby było coś takiego:
<IfModule mod_gnutls.c>
Listen 443
</IfModule>
3. Przykładowe wpisy w vhost:
NameVirtualHost host.domena.pl:443
<VirtualHost host:443>
ServerName domena-xx.pl
GnuTLSEnable on
GnuTLSCertificateFile /etc/apache2/certs/cert1.crt
GnuTLSKeyFile /etc/apache2/certs/certa.key
GnuTLSPriorities NORMAL
DocumentRoot /var/www/domena-xx.pl/
</VirtualHost>
4. wygenerować certyfikat
5. Przeładować apache i voila
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Poniżej znajdziecie schemat struktury iptables. Myślę, że niezwykle pomocny przy tworzeniu wszelakich reguł firewall i innych.
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Żeby połączyć się z serwerem pptp poprzez router oparty na linuxie i iptables należy załadować następujące moduły niezbędne do tego aby takie połączenie przebiło się przez nasz nat.
modprobe -r nf_conntrack_pptp
modprobe -r nf_conntrack_proto_gre
modprobe -r nf_nat_pptp
modprobe -r nf_nat_proto_gre
modprobe nf_conntrack_pptp
modprobe nf_conntrack_proto_gre
modprobe nf_nat_pptp
modprobe nf_nat_proto_gre
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Kopia artykułu znaleionego w internecie:
LVM
by XANi on Dec.27, 2008, under Arty, Linux
Jak ustawić LVM, jak robić snapshoty oraz automatycznie powiększać LV, czyli małe howto +tips n’ tricks
1. Co to jest i do czego służy
LVM (Logical Volume Manager) pozwala na grupowanie urządzeń w wirtualne Volume Group (VG, nie lubię polskich tłumaczeń ;p) z których potem można tworzyć Logical Volume (LV) czyli taki wirtualny odpowiednik partycji dyskowych.
1.1 No dobra, ale po co mi coś takiego ?
LV różnią się od fizycznych partycji tym że po pierwsze, jeden LV może rozciągać się po paru fizycznych dyskach, oprócz tego obsługuje zmianę rozmiaru w locie, wiec jeżeli kiedyś zabraknie Ci miejsca możesz po prostu dorzucic drugi dysk, dodać go do VG i powiększyć LV o dodatkowe miejsce.
1.2 Czym to się różni od RAID i dlaczego nie uzyć RAID zamiast tego
RAID Pozwala na zgrupowanie dyskót tak żeby były widziane przez system jako jeden, ale nie pozwala na takie rzeczy jak zmienianie rozmiaru partycji w locie, snapshoting (wiecej o tym pozniej) czy zwiekszanie rozmiaru dostepnego storage.
Opórcz tego RAID świętnie współgra z LVM, wystarczy użyć RAID-u jako bazę do LVMowego VG i można cieszyć się bezpiecznym i elastycznym storage.
2. Ok, chce mieć u siebie LVM, jak zacząć ?
Pokażę to sposób instalacji i konfiguracji LVM pod debianem, pod innymi distro powinno to wygladać podobnie, po dokładniejsze instrukcje instalacji zapraszam do LVM HOWTO
2.1 Instalacja niezbędnego softu
Narzędzia userspace:
aptitude install lvm2 reiserfsprogs
Kernel:
W kernelu musisz mieć włączone (zalecam wkompilowane w kernel):
Device Drivers -> Multiple devices driver support (RAID and LVM) -> Device mapper support
[*] Snapshot target
[*] Mirror target
[*] DM uevents
2.1 Mój pierwszy LVM
Na początku musimy przygotować partycje pod LVM:
pvcreate /dev/sdc1
Następnie tworzymy nowy VG:
vgcreate vg0 /dev/sdc1
Mozna podac pare PV (Physical volume) przy tworzeniu, nalezy tylko pamietac o zainicjowaniu ich przez pvcreate
Teraz mozemy juz utworzyc pierwszy LV
lvcreate -n muzyka -L 10G /dev/vg0
Tworzy nam LV o nazwie muzyka w LV testvg o rozmiarze 10G
Urządzenie które reprezentuje ten LV to /dev/mapper/testvg-muzyka (na marginesie debian tworzy tez /dev/testvg/muzyka nie wiem jak inne distro) wiec teraz mozemy stworzyć i zamontować partycje:
mkreiserfs /dev/mapper/vg0-muzyka
mount /dev/mapper/vg0-muzyka /var/music
Analogocznie można tworzyć dodatkowe LV. Polecam reiserfs z powodu tego ze mozna go latwo resizowac w locie ;].
2.2 Zabrakło mi miejsca na jakimś LVM, co robić ?
Możesz zwiększyć wielkość LV i systemu plików na nim. Najpierw sprawdź czy masz miejsce na VG:
vgdisplay vg0
— Volume group —
VG Name vg0
System ID
Format lvm2
Metadata Areas 1
Metadata Sequence No 152
VG Access read/write
VG Status resizable
MAX LV 0
Cur LV 2
Open LV 1
Max PV 0
Cur PV 1
Act PV 1
VG Size 180,25 GB
PE Size 128,00 MB
Total PE 1442
Alloc PE / Size 504 / 63,00 GB
Free PE / Size 938 / 117,25 GB
VG UUID WNqUPq-g2×2-BMwg-83Pq-D26a-XpYV-qTZNAF
Jak widac mamy jeszcze troche wolnego miejsca. Teraz tylko
lvresize -L +10G /dev/mapper/vg0-muzyka
resize_reiserfs -s +10G /dev/mapper/vg0-muzyka
i voila, mamy wiecej miejsca na nasze MP3 ;]
2.3 Cool ale mój dysk jest pełen, jak dodać nowe urządzenie do LVM?
pvcreate /dev/sdd
vgextend vg0 /dev/sdd
I tyle. Teraz tylko powiększyć twoje LV.
3 Zaawansowane zastosowania
3.1 Snapshot
Zacznę może od końca. Wyobraź sobie że masz do zrobienia backup jakiegoś dużego “czegoś”. Nieważne czy to strona, czy jakiś fileshare, masz 50GB do zbackupowania. Nis prostrzego, piszesz jakiś skrypt lub używasz jakiegoś softu typu Bacula, 2h i backup zrobiony. Jest tylko jeden problem.
Pliki zmieniają się podczas backupowania. Jakiś soft zmienia wlasnie coś w pierwszej części pliku podczas gdy program wlaśnie backupuje drugą cześć tego pliku i w rezultacie plik się popsuł. Jak temu zaradzić ?
Snapshot w LVM jest to obraz systemu plików z danego momentu. Jak to działa ? Przydzielasz snapshotowi powiedzmy 15GB i dopóki na LV-matce nie zmieni się 15GB (przy czym wielokrotne zmieny w tym samym miejscu dysku liczone sa jako jedna zmiana) to snapshot bedzie pokazywał stan z danego czasu
Działa to tak że od zrobienia snapshotu każdy zapis na LV-matce powoduje to że stara zawartość kopiowana jest na LV-snapshot.
Co to nam daje ? To że można zrobić snapshot np. bazy danych (chociaż lepszą opcją jest backupowanie bazy przez zrobienie jej dumpa na dysk) o 23:20, potem odpalic na nim backup i ma się pewność że przez najbliższe 30 min podczas robienia backupu nic sie na tym nie zmieni, tworząc działający backup
Ułatwia też np. takie rzeczy jak testowanie nowych appów, czy updatów. Tworzymy snapshot naszego appa, potem robimy upgrade na snapshocie, sprawdzamy czy działa, usuwamy snapshot.
No to jak to zrobić ?
lvcreate -s –n snapmusik -L 10G /dev/vg0/muzyka
mount /dev/mapper/vg0-snapmusik /mnt/mirror
I tyle. Należy tylko pamietać ze do dziala do 10G zmian na dysku, oczywiście rozmiar można odpowiedni zwiększyć/
Usuwanie:
umount /dev/mapper/vg0-snapmusik
lvremove /dev/mapper/vg0-snapmusik
I teraz uwaga. LV z podłączonym snapshotem będzie miał obniżoną wydajność podczas zapisu.
Dlaczego ? Ponieważ gdy app chce zapisać np. blok nr. 2697 to LVM musi:
1.Odczytać ten blok z oryginalnego LV
2.Zapisać go w mirrorze (żeby mieć jego starą wersję w snapshocie)
3.Zapisać go w oryginale.
Gdy app po raz drugi będzie chciała blok 2697 to LVM już nie będzie tego robić ponieważ ma już starą wersję na snapshocie, ale przy pierwszym zapisie jest dość duży overhead
3.2 Mirroring
Czyli jak zrobić prosty RAID 1
przy tworzeniu LV przy pomocy lvcreate, dodać
-m 1
przy czym “1″ to liczba dodatkowych kopii czyli np “-m 3” zapisze w sumie w 4 miejscach (oryginał + 4 kopie)
Oczywiście musimy mieć odpowiednią ilość PV (dysk./part. fizycznych) w VG. UWAGA! LVM nie rozróżnia czy PV dodane do VG są na tym samym dysku czy różnym wiec raczej należy się trzymać zasady “1 dysk – 1 PV”
3.3 Stripping (czyli mini RAID0)
Nie, nie striptiz, striping polega na rozdzieleniu jednego LV na parę dysków fizycznych, taki prosty RAIDzik0.
Dodaj przy tworzeniu LV do lvcreate:
-i 2
I raid0 gotowy. numer określa (oczywiście) na ile należy podzielić.
Dodaj:
-I 128
żeby ustalić wielkość bloku (tylko potęgi dwójki).
4.Auto-resize
No dobra wypatrywanie kiedy się skończy miejsce na dysku i potem klepanie komend z konsoli nie jest zbyt ciekawym sposobem spędziania czasu ;] Napisałem malutki program w perlu robiący to za nas:
http://devrandom.pl/wp-content/uploads/2008/12/lvautoresize.tar.gz
kopiujemy plik lvautoresize.conf do /etc/ i odpalamy program, wczyta on dane z configa, popatrzy na systemy plików i powiękrszy co trzeba. Za wszelkie spsucia przez ten program nie odpowiadam ;] Plik konfiguracyjny jest w XMLu, wszystkie dane w MBajtach. Proponuje dodać ten programik do crona, co godzinę;]. Potrafi też pisać to sysloga (jako “lvautosize”), podstawowe info, co zwiekszył i czy zakonczyło się to sukcesem
Edit: przeniesiono w inne mejsce ;]
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W celu zainstalowania Virtualnej maszyny na systemie debian etch należy:
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
artykół pobrano z :
http://gorzow-wlkp.pl/linux/SystemRescureCD.php
Jeżeli pragniesz poznać Linuksa Mandrake (obecnie Mandriva), to... dobrze trafiłeś. Witryna została zauważona przez twórców magazynu KOMPUTER ŚWIAT 5/2004(141) str. 46 poprzez umieszczenie linku oraz magazynu CHIP 4/2004 (str.114) poprzez umieszczenie artykułu opisującego ten serwis internetowy. Jak na hobbystyczną stronę o Linuksie to miłe ;) Acha... na stronie mandrakelinux.pl/informacje podano też link z opisem cytuję "duży zbiór praktycznych informacji o Mandrake" (mam ją w swoim archiwum - klub.chip.pl/twarogal).
...
zawierającej listę Linuksów ratunkowych
W ramach nauki, pewnego dnia, zaczniesz uszczelnić swojego Linuksa Mandrake/Mandriva, instalując go na wielu partycjach, a te z kolei montując z mniej czy bardziej restrykcyjnymi prawami. Po wyedytowaniu pliku /etc/fstab zmienisz zastane wiersze z domyślnych (defaults) na bezpieczniejsze. Niestety, wystarczy, że zapomnisz o jakiejś spacji, znaczniku itp., a system już nie powstanie podczas restartu. Będziesz musiał wówczas odpalić drugiego Linuksa z flopka lub CD-ROM i z jego pokładu poprawić bład w pliku /etc/fstab. W przypadku braku takich umiejętności zostanie Ci albo reinstalacja systemu, albo niezbyt łatwy update z CD-ROMu. Dlatego zdecydowałem się na utworzenie stron www o Linuksach ratunkowych. Pomogą one uruchomić MAŁEGO Linuksa np. z dyskietki lub CD-ROM i wyedytować trefny plik /etc/fstab z zablokowanego DUŻEGO Linuksa. O podziale dysku na partycje przeczytasz tutaj, a o montowaniu partycji tutaj.
Dla wygody i porządku wprowadzę nazewnictwo: DUŻY i MAŁY Linux. Starego Linuksa (tego na dysku twardym), nazwę Linuksem DUŻYM, a ratunkowego Linuksa odpalonego z dyskietki lub CD nazwę MAŁYM. Jest to niezbędne, gdyż możesz się w pewnym momencie pogubić: czy np. piszę o pliku /etc/fstab z Linuksa np. Mandrake/Mandriva (czyli naprawianego), czy Linuksa ratunkowego.
Na sąsiedniej stronie szczególnie dokładnie opisałem problem montowania partycji pod zewnętrznym Linuxem dyskietkowym LIAP (polecam w celu wprawki z montowania).
Jak wypalić płytkę z obrazem iso przeczytasz tutaj.

Dobrze by było, gdyby komputer posiadał kartę sieciową, gdyż (jeżeli jest na hoście w wewnętrznej sieci nadzorowanej przez DHCP) Linux SystemRescureCD sam skonfiguruje sobie połączenie. W przypadku problemów sieciowych polecam zlecenie: net-setup eth0. Przydatne też może być polecenie: ifconfig eth0 192.168.0.7 plus route add default gw 192.168.0.1 (jeżeli łączysz się poprzez kartę sieciową opartą na eth0, masz adres 192.168.0.7, a BRAMA to 192.168.0.1). Więcej o konfiguracji interfejsów sieciowych tutaj. Nawet właściciele ADSL SagemFast800 (Neostrada na USB) mogą ustawić połączenie edytując plik /usr/sbin/eagleconfig (o konfigurowaniu Eagle przeczytasz tutaj).
Na niniejszej stronie opisuję zastosowanie Linuksa SystemRescueCD w ratowaniu i odtwarzaniu danych na komputerze. Zainteresowanych bardziej szczegółowymi informacjami (np. jak zainstalować tego Linuksa na dysku twardym) odsyłam na stronę: www.sysresccd.org/Offline-Manual.
Uwaga: starsze wersje do numeru SystemRescueCd-0.2.5 włącznie (koniec 2003 roku) mają problem z czytnikami CD-ROM firmy LG (podobnie zresztą jak Mandrake 9.2). Wersje od nr SystemRescueCd-0.2.6 są pozbawione tej wady.
Pamiętaj, że nie działa klawisz DELETE, a kasowanie można robić tylko klawiszem BACKSPACE.
- Wstępny opis zawartości Linuksa SystemRescureCD.
- Pierwsze uruchomienie Linuksa SystemRescureCD.
- Opcje startowe Linuksa SystemRescureCD.
- Praktyczne zastosowania Linuksa SystemRescureCD.
- Tworzenie obrazu partycji dysku twardego i umieszczenie jej na innej partycji tego samego dysku lub przeniesienie obrazu dysku na odległy serwer ftp.
- Proste kopiowanie danych z padłego dysku twardego na odległy serwer ftp.
- Zabezpieczanie MBR oraz tablicy partycji dysku poprzez wykonanie kopii.
- Polecam artykuł o kopiowaniu dysków za pomocą Linuksa SystemRescueCD na kilka jednakowych komputerów. Zamiast na każdym komputerze z osobna instalować system, można sklonować partycje z komputera-wzorca. Przydatne, gdy chcemy wykonać rezerwowy serwer.
Linux SystemRescureCD nie zawiera okienek np. KDE, Gnome, więc nie wymaga bardzo dużej ilości pamięci RAM (polecam minimum 256MB). Przeniesiony w całości do kości pamięci (by zwolnić czytnik CD-ROM) zajmuje ponad 100MB, ale potrzebuje jeszcze trochę zasobów na zwykłą pracę. Pamiętaj, że ten Linux nie ma dostępu do partycji montowanej jako /SWAP, więc wszystkie operacje musi wykonywać w pamięci RAM.
Linux SystemRescureCD jako jedyny mi znany (koniec 2005 r.) umie zamontować (za pomocą zlecenia lufsmount) swój katalog, tak by automatycznie współpracował z odległym kontem ftp, smb, ssh.
Z powodu braku okienek oraz ze względu na ilość narzędzi systemowych jest przeznaczony raczej dla zaawansowanych użytkowników, tym bardziej, że nie montuje automatycznie partycji dysków twardych i trzeba umieć zrobić to ręcznie. Powinien być poznany przez każdego administratora zarówno sieci windowsowych, jak i linuksowych. Należy pamiętać, że jest to narzędzie bezpłatne oraz legalne, a więc posiadające niepodważalne zalety w oczach szefa ;)
W kwietniu 2004 najnowsza była wersja systemrescuecd-x86-0.2.12 i ją tutaj opisuję. Nie ma to jednak większego znaczenia, gdyż nowsze wersje nie różnią się (w obsłudze) zbytno od poprzednich. Po zassaniu ze strony domowej projektu: www.sysresccd.org aktualnej wersji pliku ISO (ok. 100MB) należy wypalić płytkę CD. Oto co zawiera:
- Program mc oraz edytorki (poza mcedit): vim, nano.
- GNU Parted, czyli narzędzia do edycji patrycji dysku twardego. Strona domowa projektu: www.gnu.org/software/parted/
- QtParted uruchamiane zleceniem run_qtparted . Linuksowy klon programu Partition Magic pod Linuksa umożliwiający tworzenie, usuwanie i zmianę wielkości partycji. Strona domowa projektu: qtparted.sourceforge.net . Jeżeli chcesz uruchomić program bez pomocy Linuksa SystemRescureCD, to musisz wykonać dyskietkę bootującą z zawartością pliku img ze strony: ftp.cs.columbia.edu/archives/gnu/prep/parted/bootdisk/
- Partimage, czyli narzędzie do tworzenia obrazów dysku (jak Ghost/Drive-Image). Strona domowa projektu: www.partimage.org/ . Program uruchamiamy zleceniem partimage . Polecam przeczytanie instrukcji na anglojęzycznej stronie www.partimage.org/doc/index-3.html. Mam ją w swoim archiwum (z dnia 21.04.2004). Program umie nawet eksperymentalnie (kwiecień 2004) robić obraz dysku z partycji NTFS (ograniczeniem jest konieczność braku plików skompresowanych wewnętrznym mechanizmem systemu plików NTFS).
- Sfdisk , czyli narzędzie do tworzenia "backupów" tablicy partycji, co jest przydatne w połączeniu z kopią MBR dysku twardego. Więcej informacji znajdziesz na samym dole strony www.partimage.org/doc/index-3.html oraz na końcu tej strony.
- Narzędzia plikowe: e2fsprogs, reiserfsprogs, xfsprogs, jfsutils, ntfsprogs, dosfstools. Służą one do wykonywania wielu czynności związanymi z pracą nad plikami oraz np. formatowaniem, zmienianiem rozmiarów istniejących partycji dysku itp. Na uwagę zasługuje darmowy DOS, który działa jak zwykły MS DOS
- Skaner antywirusowy CLAM (przydatny wobec windowsowych partycji). Uruchomienie programu wykonasz za pomocą zlecenia: clamscan -r /danykatalog , a bazę wirusową pobierzesz z Internetu za pomocą zlecenia freshclam
- Pomoc w pliku /root/manual-en/index.html (niestety, po angielsku) odczytasz za pomocą przeglądarki lynx.
Acha... kursor w okienkowych programach (np. do dzielenia dysku na partycje) działa wyjątkowo flegmatycznie. Może to wprowadzić w bład użytkownika, że nie działa myszka.
Pierwsze uruchomienie
Na początku pracy wpisz zlecenie run i wciśnij klawisz TAB. Zobaczysz listę poleceń uruchamiających programy. To samo polecam zrobić ze zleceniem net.
Jeżeli podczas ładowania Linuksa, na ekranie widzisz niepokojąco dużo komunikatów o błędach (errorach), to spokojnie restartuj system zleceniem reboot
WAŻNA UWAGA DO ZAPAMIĘTANIA!!! Nie wolno montować niczego w katalogu /mnt (bo zawiesisz system). W razie potrzeby wykonaj katalog o nazwie np. jakasnazwa (zleceniem mkdir /mnt/jakasnazwa) i w nim montuj partycje dysku twardego, drugiego CD-ROM itp.
Włączamy komputer i bootujemy z płytki CD zawierającej naszego SystemRescueCd. Pojawią się trzy menu wyboru uaktywniane klawiszami: F2 (czyli GENERAL HELP), F3 (czyli KERNEL OPTIONS), F4 (czyli AUTORUN HELP). Menu F2 ma trzy polecane przeze mnie opcje startowe: freedos , dban oraz ranish , menu F3 ma cdcache, menu F4 nie ma przydatnych funkcji. W przypadku problemów z ładowaniem Linuksa wypróbuj opcję acpi=off (ACPI - mechanizm zarządzania energią).
freedos czyli darmowy i legalny DOS. Działa jak MS DOS. Wystarczy wpisać słowo freedos i wcisnąć klawisz ENTER. Po załadowaniu Linuksa będziesz pracował wydając polecenia DOSowe. Partycje FAT16, FAT32 są w pełni dostępne.
dban czyli narzędzie do kasowania danych. Przydatne, gdy musimy szybko zniszczyć zawartość dysku twardego.
ranish czyli narzędzie do tworzenia partycji. Program nie wymaga szczególnych objaśnień, gdyż działa w "okienkach". Ja osobiście nie potrzebuję tego narzędzia, gdyż wystarcza mi instalator Mandrake. Ciekawy efekt da zlecenie (po uruchomieniu aplikacji Ranish):
part -p -r >opisdyskow.txt
Wszystkie dane o dysku zostaną zapisane do pliku opisdyskow.txt.
fb800 czyli ustawienie wyświetlania rozdzielczości 800x600. Opcja domyślnie ładowana, więc nie trzeba jej wpisywać podczas startu ładowania systemu. Wpisujemy ją jedynie, gdy chcemy załadować Kernel z dodatkowymi opcjami np. cdcache. Wówczas wpisujemy fb800 cdcache (spacja oddziela opcje).
fb1024 czyli ustawienie wyświetlania rozdzielczości 1024x768
nofb czyli wyłączenie domyślnej rozdzielczości - opcja niepraktyczna, gdyż po jej wybraniu nie zadziałają narzędzia takie jak QTParted.
i810fb640 czyli ustawienie wyświetlania rozdzielczości 640x480 dla chipsetu i810.
i810fb800 czyli ustawienie wyświetlania rozdzielczości 800x600 dla chipsetu i810.
i810fb1024 czyli ustawienie wyświetlania rozdzielczości 1024x768 dla chipsetu i810.
nokeymap czyli brak zapytania (w trakcie konfiguracji systemu) o rodzaj klawiatury. Opcja niepraktyczna.
memtest czyli sprawdzanie ilości pamięci RAM, ilości pamięci w procesorze, wykrycie typu procesora oraz rodzaju chipsetu.
aida czyli narzędzie do diagnostyki sprzętowej. Dla mnie nieprzydatny.
gag czyli Graficzny Boot Manager. Na sąsiedniej stronie umieściłem trochę materiału na temat tego programu i MBR.
- Read instructions
- FAQ
- License
- Install GAG
- Uninstal GAG
Wciśnij klawisz 4 (czyli Install GAG). Uwaga: sprawdź czy działa klawisz NumLock. Zatwierdź komunikat klawiszem np. ENTER. Wybierz typ klawiatury:
1
(QWERTY). Wybierz język polski klawiszem
N
. Czas na konfigurację programu
GAG
- wciśnij klawisz
K
. Pojawi się panel wyboru.
- Dodaj nowy system do listy startowej. Aby go wybrać wciśnij klawisz D
- Usuń system (nie kasuje samego systemu, a jedynie pozycję w liście startowej ;)
- Zapisz program GAG na dyskietce
- Zapisz program GAG na dysku Twardym
- Zegar startowy, czyli ustalenie czasu oczekiwania na wybór pozycji z listy startowej
- Ustaw Hasło blokujące start systemu
- Hide primary partitions (hide, czyli ukryj) - ciekawa opcja umożliwiająca ukrycie partycji
- Powrót do głównego menu
Program GAG umie dodawać i usuwać możliwość ładowania różnych systemów zainstalowanych na jednym dysku twardym. Może działać startująć z dyskietki startowej lub skorygowanego MBR dysku twardego. GAG jest również dostępny jako samodzielny programik - opis tutaj. Mając Linuksa i WindowsXP na jednym dysku warto przeczytać stronę o zabezpieczaniu LILO na dysku z dwoma systemami: WindowsXP oraz Linux. Polecam też opis archiwizowania MBR na końcu tej strony.
F3
cdcache . Przeniesienie całego (ok. 100MB) Linuksa SystemRescureCD z płytki CD do kości pamięci RAM, co jest przydatne, gdy mamy dużo RAMu i chcemy zwolnić czytnik CD-ROM, tak by w trakcie pracy móc włożyć inną płytkę CD. Aby wystartować system z opcją cdcache należy do opcji z menu F2 określającej rozdzielczość ekranu monitora np. fb800 dodać opcję z F3, czyli cdcache , wpisując na samym starcie Linuksa zlecenie:
fb800 cdcache (spacja rozdziela opcje).
usbstick . Podczas startu system będzie próbował zamontować urządzenia na łaczu USB, ew. bootować z tych urządzeń.
setkmap=16 czyli ładowanie klawiatury AZERTY bez dodatkowych pytań.
noapic - wyłącza wsparcie APIC
acpi=on lub off - włącza/wyłącza ACPI
ide=nodma - wyłącza DMA
nonet - wyłącza autodetekcję urzadzeń sieciowych
noscsi - wyłącza SCSI
nodetect - wyłącza jakąkolwiek autokonfigurację
Praktyczne zastosowania
Uważam, że poznałeś opcje startowe systemu i chcesz wykorzystać Linuksa SystemRescureCD w praktyce. Niestety nie ma tutaj miejsca na opis "krok po kroku", więc przyjąłem, że umiesz uruchamiać programy, znasz edytorki, wiesz na czym polega montowanie. O tych wszystkich sprawach pisałem na sąsiednich stronach, więc jeżeli nie czujesz się na siłach, to pierw przeczytaj ZARZĄDZANIE, SKŁADNIĘ POLECEŃ itd.
Oto najprostsze zastosowania naszego Linuksa, który powinien mieć automatycznie skonfigurowane połączenie z siecią (i ew. z Internetem):
- użycie przeglądarki tekstowej lynx z komputera, do którego nie znamy hasła potrzebnego do logowania (lub wręcz z komputera, na którym nie ma dysku)
- użycie klienta ssh w celu zalogowania się na odległej maszynie
- zainstalowanie jakiegoś programu szpiegującego (sniffera) i wykonywanie nasłuchu sieci bez zostawiania śladów na dysku twardym komputera
Po podłączeniu i zamontowaniu dysku możliwości rosną w znaczący sposób ;) Możemy wówczas:
- edytować pliki (np. z hasłami) zapisane na dysku twardym i wprowadzać zmiany bez potrzeby uruchamiania całego komputera. Oczywiście takie zmiany nie zostaną odnotowane w logach stacjonarnego systemu operacyjnego.
- uruchomić klienta ftp (np. za pomocą programu mc) i wysyłać lub zasysać pliki na komputer
- tworzyć archiwa, a następnie wykorzystując klienta ftp wysyłać je na odległą maszynę. Tym punktem zajmę się szczegółowo.
Tworzenie obrazu partycji
- uruchomienie systemu i połączenie z siecią
- zamontowanie dysku twardego pod "wirtualnym" Linuksem SystemRescureCD
- wykonanie obrazu dysku i wysyłka archiwów na inny komputer
Uruchomienie Linuksa SystemRescureCD
Montowanie partycji dysku twardego
Polecam przeczytać dwie sąsiednie strony: o podziale dysku oraz o montowaniu. Na dysku mam zainstalowanego Linuksa Mandrake i będę go nazywał Linuksem "dużym" lub "stacjonarnym". Linuksa SystemRescureCD będę nazywał "małym" lub "wirtualnym". Taki podział jest ważny, gdyż czasami będę mówił o pliku /etc/fstab z Linuksa "dużego", a czasami o pliku /etc/fstab z Linuksa "małego". Opis programu mc umieściłem na sąsiedniej stronie.
Zanim zaczniesz grzebać w dysku twardym, musisz koniecznie dowiedzieć się, jaki system plików jest na jego partycjach (i jak powinny być montowane te partycje). Teoretycznie najlepiej by było, gdyby "duży" Linux był na chodzie. Wówczas wystarczy uruchomić komputer i po zalogowaniu skopiować plik /etc/fstab na dyskietkę oraz wydrukować. Niestety, często kopiowanie danych wykonujemy w ramach operacji ratunkowej, gdy "stacjonarny" system na dysku padł. Wówczas trzeba będzie odpalić LinuxRescureCD ze startową opcją ranish by zobaczyć jaki jest na dysku twardym system plików. Acha... tak dla przypomnienia: Linux używa ext2, ext3 oraz ReiserFS, natomiast Windows FAT32, NTFS, stary Win95 oraz DOS potrzebuje FAT16.
Należy ustalić jakie partycje powinniśmy "zarchiwizować" tworząc obraz dysku. Nie ma prostej odpowiedzi. W przypadku instalacji Linuksa na dwóch partycjach (/ oraz /SWAP) wystarczy zarchiwizować tę montowaną jako /. Gdy mamy więcej partycji robi się problem. Przyjmijmy, że bezpieczne minimum to archiwizacja partycji montowanych jako: / , /usr , /var, gdyż tam system umieszcza kluczowe dane. Nie ma sensu robić obrazu partycji montowanej jako /home, /tmp, /SWAP.
Po odpaleniu LinuxRescureCD warto wylistować dla zabawy zawartość katalogu /dev (jest to oczywiście zawartość katalogu /dev "małego" Linuksa ratunkowego). Jak można zauważyć, Linux SystemRescureCD jest przygotowany do montowania dyskietek w wielu różnych pojemnościach: 360KB, 720KB, 1440KB, 1722KB. Ale nie tylko flopka można stamtąd montować... Czas na odrobinę teorii o oznaczaniu dysków twardych i poszczególnych partycji.
Mamy możliwość podłączenia 4 dysków twardych hda? , hdb? , hdc? , hdd?. Więcej o linuksowym nazewnictwie partycji przeczytasz na sąsiedniej stronie.
Wejdź do katalogu: /dev/ide/host0/bus0/target0/lun0/ , a zobaczysz jakie partycje Linux SystemRescureCD rozpoznał na dysku twardym. Interesują nas numerki o nazwie part, a więc part1, part2 (czyli po kolei partycje dysku).
/dev/hda1 /partycja1 ext2 defaults 0 0
Oczywiście na Twoim dysku może być inny system plików (ext2, ext3 lub windowsowe fat32, ntfs). Musisz to wiedzieć przed zamontowaniem. Przypominam, że Linux
SystemRescureCD
odpalony z opcją
ranish
pozwala zobaczyć aktualne systemy plików partycji dysku twardego.
Zamontuj partycję zleceniem
mount /dev/hda1
lub
mount /partycja1
. Przeglądając zawartość katalogu
/partycja1
znajdź plik /etc/
fstab
z "dużego" Linuksa. Zapisz sobie całą jego treść na karteczce. Jeżeli jesteś dobrym linuksowcem, to skopiuj go na dyskietkę i wydrukuj na sąsiednim komputerze ;) Uwaga: program
mc
nie zawsze chce się uruchomić pod
SystemRescureCD
, więc pamiętaj, że wpisy do pliku /etc/
można wykonać np. zwykłym zleceniem
echo
:
echo /dev/hda1 partycja1 ext3 defaults 1 1>>/etc/fstab
Powyższe zlecenia korzystają z wpisów w pliku /etc/fstab. Tak wygląda zlecenie montowania, bez korzystania z wpisów /etc/fstab:
mount -t ext2 -o defaults /dev/hda1 /mnt/nazwakatalogu
opcja
-t
narzuca
(tu ext2)
opcja
-o
(mała litera o) narzuca
(tu defaults) z pominięciem pliku /etc/fstab
Wykonanie obrazu partycji/dysku
Masz w "małym" Linuksie zamontowaną pierwszą partycję dysku twardego. Będziesz ją archiwizował poprzez wykonanie obrazu dysku. Plik obrazu dysku domyślnie zostanie umieszczony w katalogu /root "małego" Linuksa, więc... jak się już domyślasz wymagać to będzie dużej ilości pamięci RAM. Musisz wię podjąć decyzję gdzie umieścisz (przynajmniej na razie) plik z obrazem dysku. Przyjmuję, że partycja montowana w "dużym" Linuksie jako /home ma dużo wolnego miejsca, za to pamięci RAM masz bardzo mało. Umieścisz więc archiwum na dysku (przynajmniej na razie). W pliku /etc/fstab ("dużego" Linuksa) możesz przeczytać jaki numerek został przydzielony partycji z dużą ilością miejsca (montowanej jako /home):
/dev/hda7 /home ext2 defaults 1 2
Oczywiście numerek partycji to liczba 7, a system plików to ext2 (u Ciebie może być np. ext3). Mając wspomniane dane możesz szykować się do montowania partycji nr 7.
Utwórz katalog /partycja7 (zleceniami cd / oraz mkdir partycja7). Następnie za pomocą zlecenia mcedit /etc/fstab uzupełnij /etc/fstab "małego" Linuksa o dodatkowy wiersz:
/dev/hda7 /partycja7 ext2 defaults 0 0
Oczywiście u Ciebie może być inny system plików np. ext3. Zamontuj katalog /partycja7 zleceniem mount /dev/hda7 lub mount /partycja7 . W nim umieścisz obraz dysku.
Wpisz zlecenie
partimage
. Pojawi się panel podobny do poniższego. Obrazek skopiowałem z domowej strony projektu
dlatego mogą pojawić się małe różnice, szczególnie w opisach partycji.

W moim przypadku pojawiły się nieco inne wpisy:
Opcja Partition to save/restore zawiera ścieżki do partycji. Mnie interesuje partycja nr 1, bo z niej będę robił obraz dysku. Wybrałem więc:
/dev/ide/host0/bus0/target0/lun0/part1
Zwróć uwagę na cyferkę 1 symbolizującą numer partycji. Zostawiłem podświetloną belkę na tym wierszu i wcisnąłem TABULATOR (w celach edukacyjnych wciśnij klawisz kierunkowy DÓŁ-GÓRA). Bądź uważny, nie wolno Ci przez gapiostwo zostawić belki na innym wierszu, bo albo zrobisz obraz z nie tej partycji, albo odtworzysz obraz nie na tej partycji co chciałeś. Oczywiście w przyszłości, podczas odtwarzania obrazu dysku podświetlisz tę samą partycję.
Image file to create/restore to miejsce do wpisywania nazwy pliku obrazu dysku (create - tworzenie, restore - odtworzenie). Jeżeli nie podasz ścieżki dostępu, to obraz dysku umieści się w pamięci RAM, w katalogu /root . Oczywiście ja zaplanowałem umieszczenie kopii na partycji nr 7, zamontowanej w katalogu /partycja7 . Ostatecznie wpis wyglądał więc następująco:
/partycja7/obrazdysku1
Uwaga: podczas odtworzenia obrazu dysku trzeba uwzględnić, że program samoczynnie dodaje rozszerzenie .000 (trzy zera), więc ostatecznie nazwa rzeczywista pliku obrazdysku1 zmieni się na obrazdysku1.000 . Na razie wpisz nazwę bez rozszerzenia, czyli /partycja7/obrazdysku1 , a podczas odtworzenia wpisz ścieżkę /partycja7/obrazdysku1.000
Action to be done: czyli co program ma zrobić: save (tworzenie obrazu dysku) lub restore (odtworzenie obrazu dysku). Na razie wybrałem save i wcisnąłem klawisz F5 (czyli next).

Na drugim panelu nic nie zmieniałem. Wcisnąłem klawisz
F5
. Tak dla wyjaśnienia: Opcja
Image split mode
pozwala podzielić obraz dysku na części o określonej wielkości KB (
Into files whose size...
).
Może się zdarzyć, że program wywali komunikat o błędach na dysku twardym. Wówczas sprawdź poszczególne partycje zleceniem: e2fsck -v /dev/hda1 (przykładowe hda1 to partycja pierwsza dysku pierwszego).
Program
Partition Image
zrobił obraz dysku. Trzeba go teraz wysłać na serwer ftp. To już bajka dla administratorów linuksowych ;) . Uruchamiamy program
mc
(lub innego klienta ftp). W programie
mc
wciskamy klawisz
F9
i klawiszami kierunkowymi wybieramy panel LEWY. Pojawi się menu LEWY, a tam opcja uaktywnienia klienta ftp. Wpisujemy w niej
login@adresserweraftp
i mając połączenie możemy przerzucać pliki. Pamiętaj o szyfrowanym
.
Jest też inna metoda: po utworzeniu katalogu
/mnt/ftp
należy zamontować go zleceniem:
lufsmount ftpfs://login:haslo@IPkomputeraftp/katalog /mnt/ftp
i do katalogu /mnt/
ftp
kopiować pliki. Uwaga zlecenie
lufs
wymaga szczególnej konfiguracji Kernela, bibliotek oraz systemów plików. Domyślnie nie na każdym Linuksie (jak na razie) jest dostępne. Na Linuksie SystemRescureCD jest.
Oczywiście można też wysłać pliki na windowsowy, udostępniony w Microsoft Network katalog. Utwórz w swoim Linuksie SystemRescureCD katalog np. /mnt/win1 (zleceniem mkdir /mnt/win1), a następnie wydaj zlecenie montowania:
mount -t smbfs -o lfs //IPkomputera/katalog /mnt/win1
i do katalogu win1 kopiuj pliki.
Mając zamontowany katalog /mnt/win1 (lub /mnt/ftp) możesz od razu tworzyć obraz dysku w tym katalogu. Będziesz miał automatycznie przerzucane dane na odległe konto ftp, smb. itd.
na moim komputerze PII 400 z Linuksem
Mandrake 9.2
zajęło ok. 35 minut. Musiałem odtworzyć 3 partycje (montowane jako
/
,
/usr
,
/var
) gdyż miałem awarię systemu, a nie chciało mi się go na nowo instalować, konfigurować, uaktualniać itd. Oczywiście obrazy dysku zrobiłem sobie, gdy wszystko ładnie chodziło ;)
Jeżeli odtworzony system operacyjny będzie miał nieaktualne hasła, to w razie problemów zapraszam tutaj.
Proste kopiowanie danych
Czasami potrzebujemy w ramach archiwizacji skopiować dane z padłego dysku na inny rezerwowy lub (co wygodniejsze) na odległy komputer w zakładowej sieci z serwerem ftp na pokładzie (serwerów ftp na Windows jest wiele, zaś na Linuksa polecam ProFTPd). Pamiętaj o szyfrowanym sftp.
Wykonamy podobne czynności jak podczas wyżej opisanego archiwizowania obrazu partycji
- Uruchamiamy Linuksa SystemRescureCD na komputerze z którego chcemy archiwizować dane. Dla ułatwienia będziemy go nazywać "małym" Linuksem, a dane do archiwizowania będą pochodziły z Windows lub "dużego" Linuksa (umieszczonego na dysku twardym).
- Montujemy partycję na której są umieszczone interesujące nas dane, czyli tworzymy w "małym" Linuksie katalog /partycja1 i uzupełniamy plik /etc/fstab o nowy wiersz:
/dev/hda1 /partycja1 ext2 defaults 1 1
Oczywiście na Twoim dysku może być inny system plików (ext2, ext3 lub windowsowe fat32, ntfs). Uwaga: w przypadku ratowania danych linuksowych dobrze jest podglądnąć w pliku /etc/fstab "dużego" Linuksa jak powinny być montowane jego partycje. Zagadnienie opisałem szerzej w pierwszej części tej strony. - Mając rozeznanie jak wygląda podział dysku na partycje tworzymy następne katalogi /partycja2, /partycja3, /partycja4 itd. oraz wypełniamy plik /etc/fstab "małego" Linuksa kolejnymi wierszami umożliwiającymi montowanie.
- Po zamontowaniu wszystkich partycji w osobnych katalogach /partycja? czas na klienta ftp. W programie mc wciskamy klawisz F9 i klawiszami kierunkowymi wybieramy panel LEWY. Pojawi się menu LEWY, a tam opcja uaktywnienia klienta ftp. Wpisujemy w niej user@adresserweraftp i mając połączenie przerzucamy pliki. Pamiętaj o szyfrowanym sftp.
Zabezpieczanie MBR oraz tablicy partycji dysku
MBR (Master Boot Record) jest to obszar pierwszych 512 bajtów dysku twardego zawierający bardzo ważne informacje startowe dysku. Wykonałem osobną stronę opisującą zagadnienia bootloadera Windows oraz Linuksa i naprawdę gorąco zachęcam do lektury.
Gdy masz wzorcową zawartość MBR i chcesz ją na wszelki wypadek zabezpieczyć poprzez skopiowanie obrazu dysku (pierwszych 512 bajtów), uruchom jako root pod zwykłym "stacjonarnym" Linuksem zlecenie dd:
- cd /root
- mkdir partition-backup
- cd partition-backup
- dd if=/dev/hda of=backup-hda.mbr count=1 bs=512
Mam nadzieję, że rozumiesz powyższe, jednak dla nowicjuszy wyjaśnię: będąc w katalogu /root/partition-backup utworzono kopię MBR dysku twardego pod nazwą backup-hda.mbr . Uwaga: jeżeli zlecenie dd uruchomiłeś z Linuksa stacjonarnego, to katalog /root jest umieszczony na dysku twardym i po restarcie archiwum nie zniknie, ale jeżeli zlecenie dd wydałeś z pozycji Linuksa SystemRescureCD, to pamiętaj, że jego katalog /root jest umieszczony w kościach pamięci RAM i koniecznym jest przenieść katalog (z zawartością) /root/partition-backup na dysk twardy lub flopka. Oczywiście można od razu wrzucić MBR na flopka. Wówczas zlecenie będzie miało postać:
dd if=/dev/hda of=/dev/fd0 bs=512
Z takiej dyskietki można awaryjnie bootować komputer z uszkodzonym MBR.
Teraz skorzystasz z umieszczonego w SystemRescureCD narzędzia sfdisk, aby zabezpieczyć informacje o tablicy partycji. Odpalenie Linuksa SystemRescureCD to prościzna. Następnie wykonaj:
- sfdisk -d /dev/hda> /root/backup-hda.sf
Skopiuj pliki: /root/partition-backup/backup-hda.mbr oraz /root/backup-hda.sf gdzieś poza dysk twardy (np. na flopka) z tej prostej przyczyny, że jak dojdzie do awarii, to możesz mieć kłopoty z dostaniem się do tego archiwum ;)
Jak odtworzyć zawartość archiwów? To proste choć niebezpieczne zadanie. Bądź uważny. Wykonasz dwa kroki: pierw odtwórz
MBR
(Master Boot Record) zleceniem:
- dd if=backup-hda.mbr of=/dev/hda
- sfdisk /dev/hda < backup-hda.sf
Oczywiście pliki backup-hda.mbr oraz backup-hda.sf są umieszczone poza dyskiem, stąd podczas wykonania zleceń musisz (jako root) być w katalogu z tym plikiem np. na flopku (dyskietce). Na koniec restartuj komputer.
Podobny kombajn zawierający wiele narzędzi dyskowych, ale pod Windows to program PARAGON HARD DISK MANAGER. Linuksową wersję
na sąsiedniej stronie. Windowsowa wersja zawiera następujące moduły:
- BootManager - pozwala w chwili uruchomienia komputera wybrać system do załadowania
- PartitionExplorer - umożliwia dostęp do partycji (także nieobsługiwanych przez Windows)
- ext2FS Anywhere - udostępnia linuksowe partycje ext2 dla Windows
- Partition Manager - tworzenie partycji. Umie zamienić NTFS na FAT32 itp.
- Drive Backup - tworzenie obrazu dysku
- Image Mounter - umożliwia podgląd plików umieszczonych w kopii utworzonej przez moduł Drive Backup
- Encrypted Mounter - szyfrowanie danych
- Disk Wiper - kasowanie danych na dysku bez możliwości ich odzyskania
Program ładnie opisano w KOMPUTER ŚWIAT EXPERT 2/2004. Załączono w nim pełną wersję programu nr 5.6 (plus dwa inne dosowe). Program instaluje się bez problemów. Nie ma z nim sławnych w EXPERCIE problemów z rejestracją uniemożliwiającą używanie.
Inny program
DRIVE IMAGE 5.01
w pełnej, legalnej, windowsowej wersji jest na płytce CD dołaczonej do czasopisma KOMPUTER-ŚWIAT EXPERT 4/2003. Idealny dla Win9x lub WinXP pod FAT32.
Darmowy, legalny, windowsowy (Win2000, WinXP) program
DrvImagerXP_2.2
umie zrobić obraz dysku partycji FAT lub NTFS. Został załączony do płytki CD w czasopiśmie CHIP 1/2005.
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W celu zainstalowania Virtualnej maszyny na systemie debian etch należy:
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W celu obsługi subdomen wirtualnych przy użyciu apache 2.x oraz bind oraz założeniu, że każda subdomena umieszczona jest w osobnym katalogu należy:
1. Bind: w pliku strefy dla interesującej nas domeny dokonać wpisu:
* IN CNAME host.domena.pl. lub: # CNAME host.domena.pl.
2. Apache2.x:
- uruchomić moduł: vhost_alias.load
- w pliku odpowiedzialnym za obsługę danej domeny (dla której będziemy obnsługiwać subdomeny) zamiast dyrektywy:
DocumentRoot /var/www/domena.pl
użyć dyrektywy:
VirtualDocumentRoot /var/www/domena.pl/%-3/ (zmienna %-3 określa 3 człon dla domeny - liczony od tyłu np. %0 wskazuje na całą nazwę domeny itd. )
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Większość parametrów jądra zmienić można poprzez zmainy wpisów w plikach znajdujących się w katalogach: /proc/sys/....(itd)
zmiany tych paremetrów można dokonywać na dwa sposoby:
1. wpisując wartość bezpośrednio do pliku za pomocą takiej oto komendy: echo "1" >/proc/sys/net/ipv4/conf/default/forwarding Wadą tego rozwiązania jest to, że po restarcie komputera wartość przez nas ustawiona zostanie przywrócona do wartości domyślnej.
2. dokonując wpisu w pliku /etc/sysctl.conf np. net.ipv4.conf.default.forwarding=1 (wartośc będzie ustawiana podczas startu komputera).
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W mysql domyślnym systeme kodowania znaków jest latin1_swedish_ci. W celu zmiany na latin2 (lub inny) należy w pliku my.cnf dodać (lub zmienić) następujące wpisy:
[client]
default-character-set=latin2
[mysqld]
language=/usr/share/mysql/polish
character-sets-dir=/usr/share/mysql/charsets
skip-character-set-client-handshake
default-character-set = latin2
default-collation = latin2_general_ci
character_set_server = latin2
init-connect = "SET NAMES latin2"
[mysqldump]
default-character-set=latin2
[mysql]
default-character-set=latin2
Dobry opis dotyczący importu danych znajduje się też pod adresem http://blog.mwojcik.pl/2006/10/08/polskie-znaki-w-mysql/
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Po prawidłowej instalacji deameno samby wymagana jest minimalna chociaż konfiguracja - a mianowicie należy wyedytować plik /etc/samba/smb.conf i nanieść następujące wpisy:
1. w sekcji global:
a) zmienić wpis
-workgroup = mygroup na workgroup = nazwa_grupy roboczej
b) dopisać
- client code page = 852
- character set = ISO8859-2
2. W sekcji udziałów:
a) dopisać
conajmniej jeden udział dla udostępnionych danych wg man smb.conf lup przykłądów znajdujących się w pliku.
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
W celu instalacji djbdns, bedziemy potrzebowali następujące pakiety:
1. daemontools-0.76.tar.gz,
2. ucspi-tcp-0.88.tar.gz,
3. djbdns-1.05.tar.gz.
Wszystkie pliki ściągamy do katalogu /usr/local/src, na serwer, na którym chcemy uruchomić naszą usługę CACHE-DNS.
Jeżeli używamy dystrybucji debiana możemy skorzystać z poniższego opisu: debian-etch-djbdns
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
wariant
-
Archiwizacja
- find <katalog1 katalog2 ....> -print0 | cpio –o0 –guiet | gzip > <nazwa archiwum>
-
Dearchiwizacja
-
cat <nazwa archiwum> | gzip –d | cpio –i0vumd –no-absolute-filenames
II Wariunt
Kopiowanie dysku serwera
a)
Podmontuj ten nowy dysk np pod /mnt i
find / -print0 | cpio -p0vumd /mnt
I gdy skończy masz swój cały obecny fs skopiowany na dysk podmontowany pod /mnt (z zachowaniem
oryginalnych praw,właścicielie itd..)
b)
1. Wepnij dysk równolegle.
2. Podziel na partycje fdiskiem.
3. Przerzuć po chamsku z zachowaniem atrybutów wszystko na tamte partycje.
4. Zmodyfikuj fstab, chyba że rozkład jest identyczny.
5. Zmodyfikuj lilo i je zestartuj na tamten dysk
- Nadrzędna kategoria: Baza Wiedzy
Hylafax to wydajny i prosty w obsłudze serwer faxowy.
Jego instalacja i konfiguracja jest dostępna dla wielu systemów, ale gdyby nawet nie było dedykowanego pakietu zawsze można pobrać źródła i samemu dokonać kompilacji serwera.
'Strona domowa pakietu www.hylafax.org
*) dla debiana opis na końcu.
Cały proces instalacji oraz konfiguracji zostanie przedstawiony poniżej: